به نقل از «ورزش 3»

فراموش کردن زهرا و بهناز به دور از انسانیت است!

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۲۷۰۸۰

به گزارش ''ورزش سه''، بعد از پایان یافتن لیگ شانزدهم زنان، ملوان اگرچه نتوانست عنوان قهرمانی را به دست آورد، اما بعد از ۹ سال بار دیگر روی سکوی لیگ برتر زنان قرار گرفت. به همین دلیل و به بهانه پایان یافتن این لیگ مهیج، با کاپیتان این تیم، سپیده نزهتی گفت و گوی ویژه‌ای داشتیم که در ادامه خواهید خواند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در لیگ امسال تا مرز قهرمانی پیش رفتید اما به نظر می‌رسد که نایب قهرمانی هم نتیجه خوبی برای شما بود.

فصل خیلی خوبی داشتیم، می‌توانم بگویم بعد از سال‌ها حضور در ملوان، امسال شرایط خیلی خوبی را تجربه کردیم. مدیرعامل باشگاه واقعا پدرانه از ما حمایت کرد و کل اعضای تیم هم برای رسیدن به موفقیت همدل بودیم. بعد از ۹ سال موفق شدیم دوباره به سکو برسیم. البته فکر می‌کنم که تیم ما شایسته قهرمانی بود اما خب همیشه شرایط آنطور که دلت می‌خواهد یا برنامه‌ریزی می‌کنی پیش نمی‌رود.

به عنوان یک بازیکن باتجربه فکر می‌کنی تفاوت لیگ امسال با فصل‌های گذشته چه بود؟

در شانزده فصلی که از لیگ زنان می‌گذرد؛ به جز دو سالی که ملوان منحل شده بود؛ در تمام ادوار لیگ برتر حضور داشتم. می‌توانم بگویم امسال از هر نظر لیگ خوبی داشتیم. تیم‌های مدعی زیاد بودند و تا لحظه آخر رقابت بین ما و خاتون بم ادامه داشت و مسابقات خیلی پرشور پیش می‌رفت. نه تیمی وسط فصل انصراف داد و نه تیم‌های کوچک از بازی مقابل تیم‌های بزرگ سر باز زدند. شرایط برگزاری هم منظم بود.

سرمربی شما خانم غلامی علی‌رغم اینکه هدایت شما را به عهده داشت اما روی نیمکت نمی‌نشست. فکر می‌کنی این عدم حضور سرمربی روی نیمکت شما، چقدر تاثیر منفی داشت؟

ایشان یک مربی بومی و کاربلد هستند که من از کار کردن با او لذت می‌برم اما قطعا عدم حضورشان روی نیمکت، تاثیر منفی داشت. طبیعتا هر بازیکنی دوست دارد که سرمربی کنار خط باشد و از این بابت انرژی مضاعفی می‌گیرد اما امسال ما از این بابت محروم بودیم. اما به هرحال با توجه به اینکه ایشان مدیریت تیم ملی را به عهده داشتند؛ نمی‌توانستند همزمان سرمربیگری تیم ما را نیز عهده‌دار باشند و از این بابت اذیت شدیم. این را هم بگویم که اگرچه خانم غلامی روی نیمکت تیم ما حاضر نبودند اما هیچوقت ما را تنها نگذاشتند و در تمام تمرینات ما در شهرهای مختلف حضور داشتند. ایشان از پشت فنس نکات را به کادرفنی انتقال می‌دادند و کم کم به این موضوع عادت کردیم!

در هفته‌های اخیر موضوعاتی در خصوص دوپینگ و داوری مطرح شد، خانم غلامی معتقد بودند خاتون از این جهات مورد حمایت بوده است. این موضوع باعث کری خوانی بازیکنان خاتون هم شد.

من به عنوان یک بازیکن همیشه سعی کردم احترام‌ها حفظ شود و حتی وارد فضای کری‌خوانی نشوم. نمی‌دانم بحث دوپینگ و سود از داوری واقعا وجود داشته یا نه اما ترجیح می‌دهم کری را با کری جواب ندهم. اینکه برخی از بازیکنان با الفاظ زشت کری می‌خوانند؛ از نظر من اصلا در شأن یک فوتبالیست نیست و فکر می‌کنم شخصیت خودشان را به این شکل نشان می‌دهند.

فکر می‌کنی بهترین بازیکن این فصل لیگ زنان، چه کسی بوده است؟

باید ببینید چه بازیکنی در کنار چه بازیکنان دیگری توانسته از خودش عملکرد خوبی نشان دهد. به طور کلی در لیگ امسال بازیکنان خوب زیادی داشتیم اما من شبنم بهشت را از هر نظر بازیکن کاملی می‌بینم و به نظرم بهترین بازیکن حال حاضر ایران است.

و صحبت‌های پایانی؟

ابتدا از آقای فهمیده مدیرعامل باشگاه تشکر ویژه می‌کنم و بعد می‌خواهم در خصوص یک موضوع صحبت کنم. زهرا خواجوی و بهناز طاهرخانی، دو بازیکنی که به همراه ملیکا تصادف کردند و فکر می‌کنم بی مهری از سوی کل جامعه فوتبال مواجه شدند. به عنوان یک فوتبالیست می‌خواهم بگویم که ما قدر دوستان زنده خود را نمی‌دانیم و حتما باید آنها از این دنیا بروند تا عزیز شوند. زهرا و بهناز در این مدت با بی‌مهری روبرو شدند. از سوی باشگاه خودشان و هم از سوی بقیه جامعه فوتبال که باعث تاسف است. از این بابت واقع ناراحتم و فکر می‌کنم فراموش کردن این دو بازیکن از سوی همه به ویژه تیم خودشان، دور از انسانیت است.

منبع: ورزش 3

کلیدواژه: فوتبال زنان فکر می کنم روی نیمکت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۲۷۰۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا هیچ وقت یادمان نمی ماند درِ خانه را قفل کرده ایم یا نه؟

دانشمندان یک قدم به درک اینکه چرا بعضی چیزها را به خاطر می سپاریم و برخی دیگر را فراموش می کنیم، نزدیک تر شده اند.

به گزارش روزیاتو، محققان دانشگاه رایس ِ آمریکا دست به پژوهشی زدند که نشان داد ما برخی جنبه های یک تجربه همچون شرایط کلی را به جای جزئیات کوچک تر به خاطر می سپاریم.

به همین دلیل است که احتمال فراموش کردن تجربه های جزئی تر و پیش پا افتاده تری مانند قفل کردن یا نکردن در ِ خانه، بیشتر است.

برای درک بهتر نحوه ی عملکرد حافظه ی انسان، محققان دانشگاه رایس تصاویری را به شرکت کنندگان پژوهش خود نشان دادند.

در این آزمایش حافظه، برخی از تصاویری که برای شرکت کنندگان به نمایش درمی آمدند، تکراری و برخی دیگر جدید بودند.

برخی تصاویر شباهت زیادی به یکدیگر داشتند، اما در برخی دیگر تشخیص تفاوت های آن ها از یکدیگر دشوارتر بود. هدف از نمایش تصاویر مشابه، مختل کردن حافظه با شبیه سازی تجربیات پیش پا افتاده ای بود که روزانه داریم، مانند قفل کردن در ِ خانه.

محققان پی بردند که به یاد ماندنی ترین تصاویر که احتمال به خاطر سپردن آن ها توسط شرکت کنندگان بیشتر بود، تصاویری رنگارنگ با حضور افرادی در عکس بودند. به عبارت دیگر، تصاویری که شلوغ و بی نظم نبودند، فراموش نشدنی تر بودند.

گرچه شرکت کنندگان به یادماندنی ترین تصاویر را به درستی به یاد آورده بودند، اما اثر آن بعد از ۲۴ ساعت از میان رفت. این به ویژه درمورد به یاد آوردن تجربیات مثبت صدق می کرد، امری که نشان داد این دست تجربیات در ابتدا به یاد می مانند، اما بیشتر مستعد فراموش شدن هستند.

گرچه معمولاً تصور این است که احساسات می توانند فرآیند پردازش حافظه را بهبود بخشند، اما انسان ها اغلب جنبه ی اصلی یک تجربه یا به عبارتی دیگر «مخلص کلام» را به یاد می آورند، نه جزئیات اضافی را. به گفته ی محققان، گذشت زمان اغلب این موضوع را تشدید می کند.

برای مثال، اگر سعی کنیم که به خاطر آوریم در سال گذشته چه کارهایی انجام دادیم، احتمالاً کارهای زیاد و مختلفی را به خاطر می آوریم. با این حال، احتمالاً تنها برخی از این خاطرات را با جزئیات زیاد به خاطر می آوریم. ممکن است به یاد بیاوریم که به سفر رفته بودیم، اما احتمالاً یادمان نمی آید که در هر روز ِ سفر چه فعالیت هایی انجام داده بودیم.

نتایج این پژوهش نشان داد محتوای احساسی، مدت زمان گذشته یک تجربه و ویژگی های ادراکی حافظه، همگی در به خاطر آوردن یا نیاوردن جزئیات یک اتفاق تأثیرگذارند.

به گفته ی محققان دانشگاه رایس، این پژوهش نشان داد که تجربیاتی که برای یک شخص فراموش نشدنی هستند، مثل جشن تولد، مرگ عزیزان و غیره، به احتمال زیاد برای یک شخص دیگر هم فراموش نشدنی هستند. این ها اغلب تجربیات مثبت یا منفی هستند.

این محقان می گویند ما اغلب تصور می کنیم که خاطرات احساسی بهتر به خاطر سپرده می شوند، اما در حقیقت این ویژگی های اصلی یک خاطره است که به خاطر سپرده می شود، اما جزئیات آن ممکن است فراموش شوند.

یکی از دلایل اینکه ما نمی توانیم همه ی تجربیات مان را به خاطر آوریم این است که مغز ما ظرفیت محدودی دارد.

به گفته ی محققان، مغز ما احتمالاً نمی تواند هر چه که تجربه می کنیم را به خاطر بسپارد و به همین دلیل مجبور هستیم اندکی از اطلاعاتی که مهم نیستند را به شکل انتخابی فراموش کنیم.

کانال عصر ایران در تلگرام